- kołować
- kołować I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk Ia, kołowaćłuję, kołowaćłuje, kołowaćany {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'krążyć, poruszać się wokół jakiegoś punktu, zataczać koła, kręcić się w koło, wirować': {{/stl_7}}{{stl_10}}Jastrząb kołował wysoko. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'objeżdżać, obchodzić coś kołem, błądzić, nadkładać drogi': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kołowaliśmy rowerami po mieście. Kołowaliśmy po lesie, pragnąc dotrzeć do wsi. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o samolocie: poruszać się po ziemi na kołach, np. przed startem, po wylądowaniu, jadąc do hangaru': {{/stl_7}}{{stl_10}}Samolot długo kołował. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'unikać mówienia prawdy, stosując wybiegi, wykręty, mówić mętnie, nieprecyzyjnie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kołował długo przed przyznaniem się do winy. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}\ {{stl_20}}{{/stl_20}}kołować II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk Ia {{/stl_8}}– wykołować {{/stl_13}}{{stl_8}}dk Ia, pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'postępować nieuczciwie wobec kogoś, oszukiwać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Mam wrażenie, że oni go kołują, choć na pozór wydaje się, że wszystko jest w porządku. Wspólnicy go wykołowali, uciekli z pieniędzmi, a on został aresztowany. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.